امام حسین علیه‌السلام | شعر هیأت

زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

عالم همه قطره‌اند و دریاست حسین
مردم همه بنده‌اند و مولاست حسین

سیدرضا مؤید

رباعی

الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم

ژولیده نیشابوری

خون تو پایان نداشت

غزل

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود

ذبیح‌الله صاحبکار

جرس فریاد می‌دارد

غزل

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

محتشم‌نامه

غزل

آن‌سو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود

ساعد باقری

مرثیۀ سرخ گلو

رباعی

لب‌تشنه‌ای و یادِ لب خشک اصغری
آن داغ دیگری‌ست و این داغ دیگری

محمدحسین ملکیان

جمع مُکسّر

غزل

به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را

کریم رجب‌زاده

همه آینه‌ها

غزل

باز این چه شورش است، مگر محشر آمده
خورشید سر برهنه به صحرا در آمده

سعید بیابانکی

نامه‌های کوفی

قصیده

منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود

حسین رستمی

تقطیع ماه

رباعی

از اسب فرود آی و ببین دختر خود را
بنشان روی دامن، گلِ نیلوفر خود را

محمدجواد غفورزاده

این حسین کیست؟ (جلد۳)

غزل

زان‌روز که سوخت از عطش کام حسین
گوش دل عالم است و پیغام حسین

محمدجواد غفورزاده

سفرنامۀ فرات

رباعی