شام غریبان | شعر هیأت

سری بر شانۀ هم می‌گذاریم
دل خود را به غم‌ها می‌سپاریم

سیدحبیب نظاری

با ردیف آب

دوبیتی

غصه‌های من بی‌پایان
شد در این شام غریبان

محمدرضا رضایی

بدم الحسین (دفتر اول)

دودمه

فضا که بوی خون گرفت، زمین و آسمون گرفت
دیگه نمی‌دیدم تو رو من از روی تل

یوسف رحیمی

بدم الحسین (دفتر اول)

واحد

گردیده صحرا پر از شرار
گل‌ها گریزان به روی خار

حسین عباس‌پور

بدم الحسین (دفتر اول)

نوحه

تُو خیمه‌ها شعله‌ور آتیشه
انگاری که نوحه‌گر آتیشه

رضا خورشیدی‌فرد

بدم الحسین (دفتر اول)

زمینه

ستار‌ه‌ها سرگرم اشک و آه
که افتاده خورشید تو قتلگاه

محمدرضا رضایی

بدم الحسین (دفتر اول)

زمزمه

خزان پژمرد باغ آرزو را
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را»

عباس شاه‌زیدی

دوبیتی‌های من عین لهوف است

دوبیتی

شن بود و باد، قافله بود و غبار بود
آن سوی دشت، حادثه، چشم‌ انتظار بود

سعید بیابانکی

باغ دوردست

غزل

پرده برمی‌دارد امشب، آفتاب از نیزه‌ها
می‌دمد یک آسمان خورشید ناب از نیزه‌ها

سعید بیابانکی

چقدر پنجره

غزل

زمین تشنه و تن‌پوش تیره... تنها تو
هزار قافله در اوج بی‌کسی‌ها تو

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت
حدیث دربه‌دری‌های من شنیدن داشت

جواد محقق

مرثیۀ سرخ گلو

غزل

زخمی شکفته، حنجره‌ای شعله‌ور شده‌ست
داغ قدیمی من از آن تازه‌تر شده‌ست

سیدفضل‌الله قدسی

غزل‌مثنوی