غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
