در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
شب‌نشینانِ فلک چشم ترش را دیدند
همه‌شب راز و نیاز سحرش را دیدند
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
