بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
