ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
شب در دل خویش جستجویی کردیم
در اشک دوباره شستشویی کردیم
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
آن مرغ که پر زند به بام و در دوست
خواهد که دهد سر به دم خنجر دوست
ای نابترین معانی واژۀ خوب
ای جوشش خون گرمتان شهر آشوب
بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم
بیا به خانۀ آلالهها سری بزنیم
ز داغ با دل خود حرف دیگری بزنیم
صبح بیتو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بیتو حتّی مهربانی حالتی از کینه دارد
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
چشمههای خروشان تو را میشناسند
موجهای پریشان تو را میشناسند
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم