میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
