خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
