ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
