آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
غم از دیار غم‌زده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بی‌تو
زندگی نیز دگر روح ندارد بی‌تو
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
یک روز به هیأت سحر می‌آید
با سوز دل و دیدهٔ تر می‌آید
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد
