ای بحر! ببین خشکی آن لبها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
آنکه با مرگِ خود احیای فضیلت میخواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت میخواست
