بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
