غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
