دو تا کبوتر پر بسته

دو تا کبوتر پر بسته
خدایا با بال شکسته
از دنیا شدن دیگه خسته
واویلا

دو تا مسافر بی‌طاقت
با دلی پر از غم و حسرت
دارن آرزوی شهادت
واویلا

تنگه دلشون، واسه بابا
واسه مادر، واسۀ خونه
نم‌نم می‌چکه، اشک غربت
اشک حسرت، به روی گونه
دیگه دلشون خیلی خونه

با دلی پریشون صدا می‌زنن
حسین حسین حسین حسین
با چشای گریون صدا می‌زنن
حسین حسین حسین حسین
از گوشۀ زندون صدا می‌زنن
حسین حسین حسین حسین

«آقای غریبو صدا می‌زنن
حسین حسین حسین حسین»

زمینه؛ دو تا کبوتر پر بسته.mp3

دو تا کبوتر پر بسته
خدایا با بال شکسته

خانۀ فاطمه آن روز تماشایی بود
که فضا جلوه‌گر از آیت زیبایی بود

در بهاری که نسیمش نفس جبریل است
گل ناز دگری رو به شکوفایی بود

خانه‌ای را که خدا جلوهٔ عصمت بخشید
در و دیوار پر از نقش شکیبایی بود

تا بیایند به تبریک محمد؛ جبریل،
با ملائک همه در حال صف‌آرایی بود

به خدا، چشم خدا دست خدا وجه خدا
ز جگر گوشهٔ خود گرم پذیرایی بود

تا که قنداقهٔ او را به بر آورد حسن
حالتی رفت در آنجا که تماشایی بود

ساکت از گریه نشد تا که حسینش نگرفت
این دو را چون که ز آغاز شناسایی بود

دختری داشت در آغوشِ محبت، زهرا
که سراپا همه آیینهٔ زیبایی بود

دختری داشت سراپای همانند علی
زینبی داشت که ذاتش همه زهرایی بود...

بُوَد از صبر و رضا نایبۀ خاص امام
نازم او را که به این قدر توانایی بود...

به علمداری صحرای بلا کرد قیام
رهبر قافلۀ عشق به تنهایی بود...