با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز می‌گردد مرد
دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
از بدر، از خیبر علی را می‌شناسند
یاران پیغمبر علی را می‌شناسند
یک لحظه به فکر هستی خویش نبود
دنیاطلب و عافیت‌اندیش نبود
