محبوبۀ ذات پاک سرمد زهراست
جان دو جهان و جان احمد زهراست
یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید
حق هرچه آفرید از این دختر آفرید
قحطی عشق آمده باران بیاورید
باران برای اهل بیابان بیاورید
آنان که مشق اشک مرتب نوشتهاند
با خط عشق این همه مطلب نوشتهاند
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان میداد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان میداد
فخر من نزد عرب این بود دختر داشتم
آیت من بود و در گهواره کوثر داشتم
دنیای بیامام به پایان رسیده است
از قلب كعبه قبلۀ ایمان رسیده است