تا باد مرکبی‌ست برای پیام تو
با هر درخت زمزمه‌وار است نام تو
عشق گاهی در جدایی گاه در پیوندهاست
عشق گاهی لذت اشکی پس از لبخندهاست
دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را
نگاهی باز می‌گیرد سر راه نگاهم را
بالاتر از بالایی و بالانشینی
هر چند با ما خاکیان روی زمینی
