خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دل‌شکسته بُوَد بی‌نصیب نیست
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترک‌های لب این جاده از قحطی باران است
به نام آن‌که مستغنی‌ست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
