سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترک‌های لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
