گمان مبر که پریشان، گمان مبر که کمیم
برای کشتنتان همصدا و همقسمیم
بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
غصه آوردهام، غم آوردم
باز شرمندهام کم آوردم
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکندهاش
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی