بعید نیست غمت همچنان شهید بگیرد
بگیرد و همه جا باز بوی عید بگیرد
کربلا
شهر قصههای دور نیست
شهادت را به نام کوچکش هر شب صدا کردی
تو که هر روز و هر جا زندگیهایی بنا کردی
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند