سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
قسمت این بود که با عشق تو پرواز کنم
و خدا خواست که بیدست و سر، آغاز کنم
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود