هستی ندیده است به خود ماتم اینچنین
کی سایهای شد از سر عالم کم اینچنین؟
برای لحظۀ موعود بیقرار نبودم
چنانکه باید و شاید در انتظار نبودم
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی
معمای ادب را با همین ابیات حل کردی