گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
این آستان كه هست فلك سایه‌افكنش
خورشید شبنمی‌ست به گلبرگ گلشنش
