از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!
کمتر کسی‌ست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
رفتم من و، هوای تو از سر نمی‌رود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمی‌رود
دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت
