از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
برخیز سحر ناله و آهی می‌کن
استغفاری ز هر گناهی می‌کن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کرده‌ست، نکوست
کو یک نفر که یاد دلِ خستگان کند؟
یا لا اقل حکایت ما را بیان کند...
خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد
اول قدم آن است جگر داشته باشد...
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
کمتر کسی‌ست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
دوباره بوی خوش مشک ناب می‌آید
شمیم توست که با آب و تاب می‌آید
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت
