هنوز داشت نفس می‌کشید؛ دیر نبود
مگر که جرعۀ آبی در آن کویر نبود
چگونه وصف کنم شاعرانه کیست علی؟
شبیه نیست به غیر از خودش؛ علی‌ست علی
در قاب عکست می‌تواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
بهارِ آمدنت می‌برد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
گاهی دلم به یاد خدا هست و گاه نیست
اقرار می‌کنم که دلم سر به راه نیست
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو می‌گردد چراغانی
آرامش موّاج دریا چشم‌هایش
دور از تعلق‌های دنیا چشم‌هایش
