سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری