ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید