ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
هر چقدر این خاک، بارانخورده و تر میشود
بیشتر از پیشتر جانش معطر میشود
تنت از تاول جانسوز شهادت پر بود
سینهات از عطش سرخ زیارت پر بود
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
در بند اسارت تو میآید آب
دارد به عمارت تو میآید آب
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
نور تو، روح مرا منزل به منزل میبرد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل میبرد