می‌بارد از چشم‌هایم باران اشکی که نم‌نم
شد آبشاری پریشان، رودی که پاشیده از هم
گردباد است که سنجیده جلو می‌آید
به پراکندن جمع من و تو می‌آید
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
خدا می‌خواست تا تقدیر عالم این چنین باشد
کسی که صاحب عرش است، مهمان زمین باشد
