صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند