همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
آن شب که سعدی در گلستان گریه می‌کرد
آن شب که حافظ هم غزل‌خوان گریه می‌کرد
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالی‌مقام
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
حال ما در غم عظمای تو دیدن دارد
در غمِ تشنگی‌ات اشک چکیدن دارد
کسی مانند تو شب‌ها به قبرستان نمی‌آید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمی‌آید
من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
دلی به دست خود آورده‌ام از آن تو باشد
سپرده‌ام به تو سر تا بر آستان تو باشد
آيينه‌ای و برايت آه آوردم
در محضر تو دلی سياه آوردم
کجا شبیه تو آخر کدام همسایه؟
عزیز کوچۀ بالا! سلام همسایه!
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
دل من باز گرفته به حرم می‌آید
درد دل‌هاست که از چشم ترم می‌آید
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بی‌تو غروب می‌شود این روزها هنوز
با نیت نگاه تو آغاز می‌کنم
احساس خویش را به تو ابراز می‌کنم
