در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
جهان را، بیکران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين