خدایا رحمتی در کار من کن
به لطف خود هدایت یار من کن
الهی به مستان میخانهات
به عقلآفرینان دیوانهات
سر نهادیم به سودای کسی کاین سر از اوست
نه همین سر که تن و جان و جهان یکسر از اوست...
فرخنده پیکریست که سر در هوای توست
فرخندهتر سریست که بر خاک پای توست
گر بسوزیم به آتش همه گویند سزاست
در خور جورم و از فضل توام چشم عطاست