و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم