غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
برخیز اگر اهل غم و دردی تو
باید که به اصل خویش برگردی تو