نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهان‌بان و هم جهان‌بين اوست
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!
رفتم من و، هوای تو از سر نمی‌رود
داغ غمت ز سینهٔ خواهر نمی‌رود
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی
