نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی