باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس