باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
کیست این حنجرۀ زخمیِ تنها مانده؟
آن که با چاه در این برهه هم آوا مانده
آمیخته چون روح در آب و گل ماست
همواره مقیم دل ناقابل ماست
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس