گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
خبر رسید که در بند، جاودان شدهای
ز هر کرانه گذشتی و بیکران شدهای
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش