میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
کو یک نفر که یاد دلِ خستگان کند؟
یا لا اقل حکایت ما را بیان کند...
خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد
اول قدم آن است جگر داشته باشد...
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟