نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟