دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزهها کنم
در آن میان چو خطبهٔ حضرت، تمام شد
وقت جوابِ همسفران بر امام شد
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟