همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر