باید که برای تو سرِ دار بمیرم
یکباره به پایت صد و ده بار بمیرم
آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی
با پرچم سیاه به همراه هیأتی
مگر اندوه شبهای علی را چاه میفهمد؟
کجا درد دل آیینهها را آه میفهمد؟
شهر من قم نیست، اما در حریمش زندهام
در هوای حقحق هر یاکریمش زندهام
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
باید برای درک حضورش دعا کنیم
خود را از این جهان خیالی جدا کنیم
انگار که این فاصلهها کم شدنی نیست
میخواهم از این غم نسرایم، شدنی نیست
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
آهای باد سحر! باغ سیب شعلهور است
برس به داد دل مادری که پشت در است
دست مرا گرفت شبیه برادری
گفتم سلام، گفت سلام معطری
هوای بام تو داریم ما هواییها
خوشا به حال شب و روز سامراییها
بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی میکنیم ریشهٔ آل سعود را؟