شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
آهن شده‌ایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندی‌ست نیارمیده، امّا برپاست
