گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندی‌ست نیارمیده، امّا برپاست
