من حال پس از سقوط را می‌فهمم
آشفته‌ام این خطوط را می‌فهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
کو یک نفر که یاد دلِ خستگان کند؟
یا لا اقل حکایت ما را بیان کند...
خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد
اول قدم آن است جگر داشته باشد...
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی می‌دهد این سِیْر عرفانی
